De eerste ademsessie van Lotte

Het was donderdagavond 19:00 uur. Ik ben een benieuwd. Het is toch altijd weer een uitdaging om een nieuwe cliënte (Lotte) te begeleiden tijdens een verbonden ademhalingssessie. De cliënte die ik ontmoet is een vrouw van rond de 45 jaar.

Lotte is benieuwd

Lotte is blij om hier in mijn praktijkruimte te zijn. Ze is benieuwd of de ademsessie haar gaat helpen bij het vinden van antwoorden. Lotte is al enige tijd bezig te zijn met haar persoonlijke ontwikkeling. Ze is actief met mediteren en yoga, leest veel boeken over persoonlijke ontwikkeling en heeft al een korte opleiding Emotioneel Lichaamswerk gedaan. Ze geeft aan dat ze elke dag onrust voelt.

Mede door deze onrust heeft ze de laatste tijd veel moeite om in slaap te komen.  Ze denkt met enige regelmaat aan de plotselinge dood van haar hartsvriendin enkele jaren geleden. Dat laat haar niet los.  Ik wil graag weten of er nog andere zaken spelen. Ze geeft aan dat ze ook nog veel moeite met haar scheiding heeft,  en met name om zich open te stellen voor een nieuwe liefde in haar leven. Ze is bang om gekwetst te worden.  Nadat ze is uitgesproken en ik haar wat meer uitleg heb gegeven over  sessie. Heb ik een vraag voor haar.

Intentie uitspreken 

Ik vraag aan Lotte met welke intentie zij de ademsessie in zou willen gaan. Het is even stil. Lotte kijkt mij aan en zegt: loslaten.  Na het uitspreken van deze intentie start  ik de sessie altijd met een bodyscan. Lotte ligt op de grond en sluit haar ogen. Ik vraag haar om tot rust te komen en haar met haar aandacht te focussen op haar voeten. Voel jij je voeten Lotte? Lotte knikt. Met alle aandacht gaan we langs de onderbenen, de knieën, bovenbenen, buik, borstkast handen armen etc. We geven aandacht aan het lichaam. Lotte is rustig.

Ik kijk naar haar ademhaling. Bij de inademing komt de buik omhoog, het blijft steken rond het middenrif. Ik vraag haar om met aandacht volledig door te ademen. Helemaal omhoog, om haar longen te vullen met lucht. De adem stokt ze komt nog niet zo ver. Ik vraag haar vanuit de buik, via het middenrif tot aan het bovenste gedeelte van haar borstkast vloeiend door te ademen maar dan op een rustig tempo. Ik zet ondersteunende muziek op en laat Lotte rustig doorademen actief diep in en uit. Ik geef het tempo aan. De ondersteunende muziek en mijn aanmoedigingen om dieper en uiteindelijk licht versneld door te ademen wordt door Lotte opgepakt. Enkele minuten gaat het goed. Lotte heeft moeite met het uitademen. Het lukt haar niet zo goed om het op een makkelijke manier de adem los te laten. Het lijkt erop alsof ze krampachtig de adem loslaat kort en krachtig. Ik leg mijn hand op haar middenrif. Ik spreek haar rustig toe om te vertrouwen op hetgeen ze los mag laten. Het verdriet van haar overleden vriendin mag ze loslaten. 

Geluid maken en trillen van het lichaam

Ik vraag haar om in te ademen en bij de uitademing geen kracht te zetten maar bij de uitademing de A-klank te geven (je weet wel net zoals bij de huisarts die naar je keel kijkt). Lotte ademt in en rustig uit met een A klank. Bij de eerste uitademing heel zacht, de tweede, de derde en de vierde uitademing weer iets harder en zo bouwt het de A-klank vanuit Lotte zich langzaam op. Een tijdje gaan we door. Lotte stopt met het maken van geluid. Lotte is even stil en begint te huilen, ze laat haar tranen vloeien. Het zat vast. Heel diep vast. Ik laat Lotte even in het moment. We maken ruimte voor haar verdriet.

Na enkele minuten  pakken de ademhaling weer op. Diep in en rustig uit. Ik voel met mijn handen de strakke spanning bij haar middenrif. Ook wel de angstgordel genoemd. Ik vraag haar om vertrouwen in te ademen en om haar angsten los te laten zodat ze de liefde weer mag toe laten in haar leven. Lotte ademt in en uit. De duim van mijn handen drukt net onder haar ribben.

Bij elke ademhaling druk ik iets dieper en dieper. De hardheid van haar middenrif lijkt minder te worden. Lotte ademt door. Haar adem loopt vloeiender. Minder krampachtig op de uitademing. Ik leg mijn hand net onder het middenrif en spreek haar toe om weer te mogen vertrouwen op zichzelf en dat het veilig is om liefde toe te laten. Het lichaam van Lotte begint te trillen. Trillen alsof ze het koud heeft. Ik nodig haar uit om door te ademen. Lotte blijft trillen. Lotte is aan het loslaten. Ik lag mijn andere hand op haar borstkast. Moedig haar aan om door te ademen, dat doen we nog enkele minuten. Ik voel aan alles dat het goed is. Het is genoeg. Genoeg voor nu. Ik vraag Lotte om haar ademhaling te vertragen naar een rutiger tempo. Niet meer via de mond maar enkel via de neus.

De laatste fase 

We gaan de laatste fase van deze sessie in, de meditatieve fase. Een fase waarin Lotte tot rust komt Deze fase zie ik als een fase waarbij de transformatie langzaam daalt in het lichaam. Waarbij het bewuste de transformatie vanuit het onderbewuste verwerkt. Waar heling in welke vorm dan ook verder plaats vindt. Lotte ligt rustig, haar ademhaling is vertraagd. Haar ogen zijn gesloten en deze gaan heen en weer (net zoals bij een REM-slaap). Ik zit rustig bij Lotte.

Tijdens deze fase komt er zeer rustgevende muziek uit mijn speakers. Ik leg mijn handen op haar voeten en blijf enkele minuten zo zitten. Vervolgens kijk ik nog een keer naar haar. Ik laat Lotte rustig liggen. Na 10 minuten vraag ik haar om weer in het hier en nu te komen. Om langzaam haar benen en andere lichaamsdelen te bewegen.

Dankbaarheid

Ze opent langzaam haar ogen. Lotte kijkt mij aan. Ze glimlacht. Ze is beduusd. Ze gaat rechtop zitten. Ze is dankbaar.  We praten nog na over wat er is gebeurd. Lotte voelt zich lichter. Enkele dagen na deze sessie krijg ik via de mail een dank bericht. Ze geeft aan dat ze veel beter slaapt. Minder angstig is, ze is meer ontspannen ze ervaart meer ruimte zowel emotioneel als  fysiek. Ze is blij. Ik ben blij. Lotte komt over twee weken weer. We gaan door.

De naam in deze blog is fictief. De achtergrond van Lotte en de ervaring tijdens de sessie niet.